Przemierzając Polskę, często zdarza się nam zachwycić miejscowością, która zrobiła ogromny krok do przodu w swoim rozwoju, oraz widzimy takie miejsca, gdzie możemy tylko jęknąć, że tu się nic od lat nie zmienia. Sami mieszkańcy niczego nie zrobią, choćby chcieli najbardziej. Władze, które starają się o unijne fundusze, mają szansę w krótkim czasie stać się bardzo dobrze rozwiniętymi miejscowościami, które zachęcą kolejnych inwestorów do przyjazdu właśnie tam, a nie gdzie indziej. Jeżeli władze miasta współpracują z dobrymi urbanistami, mieszkańcy znajdą wszystkie wygody do życia w takim miejscu. Oprócz dobrej, zaplanowanej rozbudowy, potrzebna jest tzw. przestrzeń publiczna, w której mieszkańcy mogą odpoczywać, relaksować się, spotykać. Dawniej, taka funkcje spełniał rynek, główne miejsce przeznaczone dla różnych oficjalnych uroczystości. Zdarza się dziś, że przestrzeń publiczna jest ograniczana przez częściową jej sprzedaż prywatnym inwestorom na różnego rodzaju inwestycje. Takim praktykom społeczeństwo powinno się zdecydowanie sprzeciwiać. Aby żyć, miasto potrzebuje publicznej przestrzeni.

W nowoczesnych mediach wyjątkowo mocno liczy się zdobywanie wpływu – ani gazeta ani żadna telewizja nie jest bowiem całkowicie obiektywna i o stanowisko redaktora czy wydawcy albo prezesa zarządu walczą najróżniejsi ludzie, wspierani przez inne grupy i mający inną strategię na przyszłość. Media realizują więc często wizję i ta sama historia opisana przez prawicowy i lewicowy dziennik różni się od siebie w wielu fundamentalnych miejscach. Jednocześnie pamiętać trzeba o tym, że polityka kształtowana jest w dużym stopniu właśnie przez media a ich odbiorcy w późniejszych latach swoje decyzje podejmują w oparciu właśnie o to, jaki pogląd wcześniej sobie wyrobili. Urbanistyka z kolei doprowadziła do monopolizacji pewnych ośrodków jak stolice i to w tych wielkich aglomeracjach przeważnie znajdują się centrale wszystkich mediów liczących się w kraju. Społeczeństwo jest więc karmione niejednokrotnie punktem widzenia dla siebie obcym. Tak jednak wyglądać musi rzeczywistość komercyjnych mediów i współczesnego biznesu.

Aktualnie młodzi muzycy mają wiele możliwości przedostania się ze swoją twórczością do mainstreamu i chętnie korzystają z nich nie tylko najodważniejsi, ale także ci, którzy po prostu chcą jakkolwiek zmienić swój dzień i otrzymać ewentualnie nawet druzgocącą ocenę od ludzi, którzy w tej branży siedzą. Gdy rozpoczynają się programy typu talent show na rynku nagle pojawiają się dziesiątki wokalistów i zespołów, które nigdy nie wychodziły poza salę prób a mają wiele do zaoferowania. nie każdy może liczyć na tak doskonałe warunki do rozwoju muzycznego, jakie miała Katie Melua i dlatego często prawdziwi idole muzyki, gdy wychodzą na światło dzienne, mają już po kilkadziesiąt lat i wiele utworów, których nigdy nie nagrali przez brak profesjonalnego studia czy zainteresowania medialnego. Wokalistki jak Katie Melua wypromować jest nader łatwo – przede wszystkim doskonale nadają się one do długich i żywiołowych tras koncertowych. A to zapełniając stadiony czy sale koncertowe w wielkich miastach zarabia się najwięcej.

Problemy we współczesnych miastach regularnie narastają i spora w tym wina kryzysu ekonomicznego, który wyjątkowo mocno uderzył przede wszystkim w klasę średnio zamożnych mieszkańców najważniejszych aglomeracji. To oni najmocniej zaczęli obawiać się o swoją pracę i o to, że inni wykorzystujący system socjalny bez umiaru ludzie prowadzą budżet kraju na samo dno. Niechęć do innych ludzi staje się więc coraz powszechniejsza i wcale nie muszą to być ludzie o innej narodowości. Dzisiaj nawet bardzo jednolite pod względem pochodzenia społeczeństwo potrafi wyjątkowo mocno dzielić się wokół jakiejś osi konfliktu. Nawet jeśli konflikt ten stworzyła polityka tylko i wyłącznie do osiągnięcia swoich zamierzonych efektów. Niestety coraz częściej urbanistyka prowadzi do gromadzenia się ludzi o określonej charakterystyce demograficznej, etnicznej czy ekonomicznej wokół tych samych ulic i osiedli, a to prowadzi do nagromadzenia się agresji w konkretnych punktach miasta. I to te punkty jako pierwsze mogą eksplodować i zmienić się w masowe wystąpienia.

Niemal w każdym mieście możemy spotkać urbanistyczne rozwiązania powstałe chyba tylko według zasady radosnej twórczości. Gdyby urbaniści, którzy swoimi projektami zagospodarowania terenu zapoznali się nawet z historycznymi przekazami, zauważyliby zapewne, że już w starożytności sprawa zabudowy była traktowana bardzo poważnie. Zabudowania stawiane były na planach geometrycznych, które już od początku wytyczały pewien porządek i układ późniejszych miast. Nie było możliwości stawiania budynków gdzie kto chciał. Poza miastem owszem, ale w mieście musiał panować porządek. Centralnym punktem miasta był przestronny plac, rynek, od którego odchodziły główne ulice, a od nich kolejne. Miasto musiało być przejrzyste dla mieszkańców i przyjezdnych. Większość centralnych miejsc w polskich miastach objętych jest już na szczęście ochroną konserwatorów zabytków, którzy nadzorują procesy urbanistyczne. Często wraca się do historii, gdzie na podstawie odnalezionych szkiców, urbaniści wspólnie z architektami starają się nawiązać do planów z dawnych wieków, aby nie zaprzepaścić bezpowrotnie klimatu danego miasta.

Liberalne demokracje to przede wszystkim kraje wysoko rozwinięte i spora liczba z nich miewa dzisiaj problemy właśnie dzięki temu, że ich rozwój oddał za wiele w ręce obywateli. Oczywiście w teorii demokracja jest tym pełniejsza, im więcej swobód i praw do oddziaływania na system mają sami obywatele. Dzisiaj nikt nie ma jednak złudzeń, że zbyt wiele praw dla obywateli to jednak kłopot dla rządzących, którzy wolą pracować w warunkach zerowej krytyki. Wtedy mogą spokojnie skupić się na wykonywanych przez siebie obowiązkach. Od kiedy natomiast Internet poważnie zmienił zasady działania polityki, wiele partii musi mierzyć się z wielkim zainteresowaniem obywateli wszystkimi wydarzeniami na świecie i w polityce jak i ekonomii. Przez to każdy obywatel może dzisiaj nie tylko zdobywać wiedzę, ale także głośno wyrażać ją za pomocą sieci, zyskiwać posłuch i przekonywać innych do swoich – czasami niewygodnych dla rządzących – racji. Dlatego właśnie zbyt wiele głosów mówiących o tym, co jest złe, nie pomaga politykom.

Społeczeństwo obecnie prosperuję na naprawdę godnych warunków, bo czy kiedykolwiek było, aż tyle możliwości by zapewnić sobie ciekawe warunki? Praktycznie wszystko poszło do przodu, czynników jest naprawdę sporo, pomoc techniki, wykorzystywanie przeróżnych narzędzi do pracy, jest to też przecież ogromna oszczędność czasu. Wystarczy spojrzeć na kwestie urbanizacji, przecież miastach na dzień obecny wyglądają wyśmienicie, ci co pamiętają przeszłość mają idealne porównanie i świadomie mogą się wypowiedzieć. Na pewno dzięki takim czasom jest ogromna szansa realizowania swoich strategii, oraz zapewnienie sobie bytu. Zawsze są negatywne opinię o polityce, że źle się prosperuję, zaleca się jednak zauważyć, że gdyby rzeczywiście tak było, społeczeństwo teraz nie działało by tak wysoko. Dobrze, że są starania, aby funkcjonować godnie, stawiać warunki. Oczywiście na ówczesnym pokoleniu spoczywa ogromny obowiązek, w końcu wypada kontynuować ten cały rozwój, a do tego niezbędne jest pełne zaangażowanie.

Na świecie nie brakuje dzisiaj najróżniejszych konfliktów zbrojnych i prawdziwych regionalnych wojen domowych, które rok rocznie pochłaniają setki tysięcy istnień. Jednocześnie wiele krajów normalnie interweniujących militarnie wszędzie tam, gdzie naturalne prawa ludzkie są gwałcone, paradoksalnie często nie mogą działać tam, gdzie nawet nie ma państwowości ani struktury politycznej. W wielu krajach Afryki czy Azji panują reżimy tak regionalne i lokalne, zamknięte na malutkim i trudno dostępnym terenie, że walczenie z nimi nie ma większego znaczenia. I politycy zebrani w licznych dyplomatycznych organizacjach międzynarodowych o wiele chętniej podejmują odważne i ryzykowne decyzje wojskowe czy gospodarcze dotyczące ogromnych eksporterów ropy naftowej czy prawdziwych islamskich centrów kultury, a o wiele mniej chętnie interesują się terenami pozbawionymi władzy politycznej, gdzie nie można nawet specyficznej jednostce wypowiedzieć wojny. Szczególnie jest tak w krajach pozbawionych dóbr naturalnych.

Kiedy Aleksander Kwaśniewski kandydował na prezydenta RP nikt nie wierzył, że ma on jakiekolwiek szanse na wygranie tych wyborów. W końcu jako długoletni członek ugrupowania, które było bezpośrednim spadkobiercom PZPR, miał za sobą niezbyt atrakcyjna przeszłość polityczną. Poza tym kandydat na prezydenta w kraju katolickim, który jasno określa się jako ateista, nie może mieć wielkiej szansy na wygraną. Kontrkandydatem na stanowisko prezydenta RP był wówczas utożsamiany z przemianami i ruchem Solidarność Lech Wałęsa – prawdziwa ikona czasów przemian. Mimo to polscy wyborcy strącili w przepaść ideały czasu zmian wybierając człowieka, który był ich zaprzeczeniem. Jak to się mogło w ogóle stać? Odpowiedź na to pytanie jest prosta dla każdego człowieka, który choć trochę zna się na mechanizmach walki politycznej. Lech Wałęsa nie miał tylu zalet osobistych co Aleksander Kwaśniewski. Niski, niemłody, bez wykształcenia, miał na utrzymaniu liczną rodzinę. Kontrkandydat był jego zaprzeczeniem: młody, wysoki, wykształcony, umiejący się poprawnie wypowiadać w języku polskim. I to już wystarczyło by pogrążyć Lecha Wałęsę w oczach wyborców.

W obecnym czasie coraz bardziej dla każdego liczy się pieniądz. Jest to związane z zapotrzebowaniem na coraz to nowsze wynalazki technologiczne pojawiające się na rynku. Z tego powodu cierpi nasza tradycja i kultura. Przede wszystkim staliśmy się społecznością charakteryzującą się monotonicznością i egoizmem. Przestaje się liczyć dla nas inny człowiek, ważne są tylko nasze potrzeby. Często cały tydzień wygląda tak samo, przez co naszym życiem rządzi rutyna i monotonia. Niestety wszystko to jest związane z potrzebą posiadania coraz większej ilości pieniędzy. Zawsze takie procesy dzieją się z krzywdą dla człowieka. Staliśmy się masowym społeczeństwem, które jest obojętne na krzywdę i zło, występujące w koło nas. Owa masowość jest wyznacznikiem naszego dążenia do jednolitości. Nie kultywujemy już tradycji rodzinnych, zmieniamy swoje przyzwyczajenia. Często wizerunek wobec innych staje się być czymś najważniejszym, niż wartości rodzinne. Jesteśmy zdominowani utartymi schematami społecznymi, często kreowanymi przez media.