Gdy nasze dziecko wchodzi w wiek przedszkolnym, jest to już pora, by uczyło się pewnej samodzielności, sztuki wyboru, podejmowania pewnych, nawet błahych decyzji. Jeśli posyłamy dziecko do przedszkola, tam właśnie uczy się ono w dużym stopniu samodzielności – opiekunki, w ręce których oddajemy dziecko, wiedzą jak sprawić, by uczyło się samodzielności pod ich czujnym okiem. Jest zupełnie inną sytuacja, jeśli dziecko z jakichś względów nie chodzi do przedszkola, a pozostaje na przykład pod opieka troskliwej babci. No cóż, babcie mają to do siebie, że wykazują się dużą nadopiekuńczością, wtedy nasze dziecko ma niewielkie szanse na popróbowanie samodzielności w podejmowaniu jakichkolwiek decyzji. W takiej sytuacji wskazane jest porozmawianie z babcia, gdyż dalsze trzymanie dziecka pod absolutnie szczelnym, bezpiecznym kloszem spowoduje, iż w zderzeniu z rzeczywistością szkolną nasze dziecko dopiero może mieć duże problemy różnego rodzaju – nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Taka rozmowa z babcią na pewno przyniesie rezultaty, przecież ona chce tylko szczęścia swojego wnuka lub wnusi.
